Þetta...

...myndband er birt til heiðurs Handknattleikssambandi Íslands.  Upphafsatriðið er sérlega tilkomumikið og viðeigandi...öll él birtir upp um síðir.  Hlýtur að vera.

Einn af hápunktum vikunnar hefur verið að fylgjast með viðkvæmni og varnartilburðum vegna athugasemda hins fróma íþróttafréttaritara- og rýnis Sigurðar Elvars við framferði og framkomu Miðjunnar, sem er hópur stuðningsmanna KR.  Við sátum einmitt hlið við hlið á leiknum sem þarna kemur við sögu, KR - Keflavík í körfu karla, og dáðumst í sameiningu að stuðningssöngvum og almennri framgöngu Miðjunnar...á meðan þeir einbeittu sér að eigin liði og eigin félagi.  Maður hrífst með og tuldrar við sjálfan sig að svona eigi einmitt að gera hlutina.  Gamanið kárnaði hins vegar þegar söngvarnir og köllin fóru að snúast um líkamlegt atgervi eða einhver þau afrek andstæðinganna sem koma leiknum nákvæmlega ekkert við.  Þar fór sjarminn og Miðjan varð einhvern veginn ekki alveg jafn aðdáunarverð.  Miðjumenn hafa varið þennan gjörning sinn með undarlegum rökum og fullyrðingum, bæði á blogginu hans Elvars og sömuleiðis hjá hógværa Húsvíkingnum, en mér er það til efs að það myndi kæta þennan ágæta hóp manna ef stuðningsmenn andstæðinga í leik færu að hrópa og syngja níðsöngva um leikmenn KR.   Miðjan hefur burði til að verða öðrum stuðningsmannahópum til fyrirmyndar í einu og öllu og hún var það framan af leik KR og Keflavíkur, söng skemmtilega söngva þar sem leikmönnum KR var lyft upp í hæstu hæðir og var bara skrambi skemmtileg.  Hún festir sig í sessi sem algjörlega einstakur stuðningsmannahópur þegar hún lætur af þessari vitleysu að einbeita sér að andstæðingunum.

Það er svo margt skrítið til í henni veröld.  Hér eru nokkur leikföng sem almenningi eru boðin til kaups á alnetinu, væntanlega með það í huga að gleðja börn, bæði eigin börn og annarra, og stuðla í leiðinni að auknum þroska og skilningi á tilverunni.  

Þessar dúkkur eru framleiddar í Rússlandi.  Annað hvort er framleiðandinn frekar kynvilltur...eða þetta er framlag hans til jafnréttis og jöfnunar í sem víðustum skilningi.

 

Hví í ósköpunum ætti ég að stuðla að því að barnið mitt troði usb-lykli inn í óræðan búk...sem skartar rauðri leðurgrímu í ofanálag?

Þetta á víst að vera griparmur þarna á snjóþotunni...einmitt! 

Þessir fóstbræður eiga víst að hjálpa ungviðinu að venja sig af koppnum...og á klósettið.  Ég veit það ekki. 

Þetta er mjög vænleg gjöf...mjög líklegt að maður gleðji vinafólk (foreldra) og leggi línurnar í leiðinni. 

Datt engum í hug að kíkja í orðabók áður en þessu kubbasafni var gefið engilsaxneskt nafn? 

Athugasemdir

[Kristinn (IP-tala skráð) 22.2.2008 kl. 04:12]

Mikið rosalega er ég sammála þér með Miðjuna. Sjálfur er ég KR-ingur, stoltur KR-ingur og þess vegna sárnar mér svona framganga. Við KR-ingar eigum að vera stoltir af okkar liði. Við erum stórveldi og eigum ekki að þurfa að níða andstæðingin til að gera okkur stóra.

[kristján (IP-tala skráð) 22.2.2008 kl. 18:55]

má Bjarmi eiga von á einhverju svona frá guðföður sínum?!?

[Snorri Sturluson, 22.2.2008 kl. 19:36]

Nei...sveinbarnið fagra fær einvörðungu handunnar gæðavörur, þroskandi og uppbyggilegar...hugsanlega ljósmyndir eftir guðföður sinn þegar vel árar.  Hins vegar er ég að hugsa um að versla svo sem eins og eitt sett af Pee & Poo handa Núma!