"Hey, ert þú ekki...

...þarna...gaurinn þarna...Kompás-gaurinn.  Alltaf að góma einhverja dóna?"  Ég horfði opinmyntur á afgreiðslumanninn, sem í ofvæni beið eftir jákvæðum viðbrögðum og þar með staðfestingu á greind sinni og athyglisgáfu.  Ég var eiginlega of hissa til að grípa gæsina, janka og halda því fram að ég væri að athuga afgreiðsluhraða og afsláttargleði einstakra starfsmanna.  Ég hefði mjög líklega náð að tæma sjoppuna...án þess að greiða fyrir það krónu með gati.  Afgreiðslumaðurinn tók því samt furðu vel að hann skyldi hafa hlaupið á sig, þetta virtist hvorki hafa áhrif á hressleikann né staðfasta trú á eigið ágæti og honum fannst þetta algjörlega skiljanlegt þegar hann áttaði sig á því að ég mæti nokkuð reglulega heim í stofu til hans og segi honum hvaða kall er að sparka í boltann hverju sinni.  Svo hlustar hann víst líka stundum á úvarpið.
Ég var eiginlega...og er enn...alveg stúmm.  Ég veit ekki hvort ég á að líta á þetta sem einn af hápunktunum á mínum ferli...eða jafnvel hinn dýpsta dal. 

Ég rambaði, nánast fyrir tilviljun, inn á mjög athyglisverða vefsíðu á dögunum.  Á þessari síðu er það til siðs...og þykir hreinlega svolítið töff...að innvígðir birti myndir af bílnum sínum...og kærustunni/kærastanum sínum.  Ég stóð sjálfan mig að því að flakka fram og tilbaka á myndasíðunum, reyna jafnvel að finna einhvers konar kosmískt jafnvægi milli bíls og kærustu.  Ég er ekki frá því að ég hafi fundið mynstur, sem ég mun hugsanlega opinbera þegar ég sé fram á að það þjóni hagsmunum almennings.  Ég get þó opinberað það að það þykir laaaaangflottast að hafa bílinn og kærustuna á einni og sömu myndinni.  Það er nokkurs konar nirvana.

Ég verð að sætta mig við það að vera dauðlegur maður.

Þetta er ein glæsilegasta sjálfrennireið landsins...

...og þetta er Hugrún...

Tónlistargetraun þáttarins.  Ég á ekki von á því að við henni berist rétt svar.  Steini lagði þessa fyrir mig í dag og ég var algjörlega úti á túni, óvinnufær fram eftir degi og svo yfirpældur þegar ég kom heim að ég fór til dyra þegar síminn hringdi.

Hvaða hljómsveit á fleiri topplög á bandaríska listanum en Bítlarnir, Beach Boys, The Rolling Stones og Elvis Presley til samans?

PS.  Eigum við að ræða leiksýninguna á Old Trafford eitthvað sérstaklega?  Hinir vantrúuðu hljóta að vera farnir að nálgast sannleikann.

Kveikja ljós...með ananas?

Ég gerði heiðarlega tilraun til þess sl. nótt að kveikja ljós með niðursoðnum ananas.  Kannski væri réttara að segja að ég hafi ætlað að setja ananas í perustæðið, en ég var engu að síður nokkuð sannfærður um að það myndi ekki skila tilætluðum árangri.  Furðulegt.

Ég "vaknaði" um miðja síðustu nótt, búinn að dotta með tölvuna á lærunum yfir einhvers konar undirbúningi fyrir leiki dagsins í boltanum.  Dottkaflarnir urðu lengri og áhugaverðari; einhverra hluta vegna ákváðu fingurnir, í tiltölulega litlu samráði við heilann, að halda áfram að hreyfa sig nokkuð taktfast og af einbeittum skrifvilja.  Þegar ég skoðaði afraksturinn í morgun blasti við handrit að hádramatískum söngleik, þar sem forboðnar ástir, sviksemi og gróðavon toguðust á við væntumþykju og náungakærleik í bland við magnþrungna sorgar- og saknaðarsöngva og gleðilög af bestu gerð.  Það vottaði ekki fyrir knattspyrnupælingunum sem ég þurfti sárlega á að halda.
Ég hafði það af að stíga upp úr stólnum og leggja af stað inn í rúm, með viðkomu á baðherberginu.  Það vill svo skemmtilega til að baðherbergisslökkvarinn á systkini, óvirka og vita gagnslausa tvíbúra, sem búa rétt fyrir ofan hann og á leið minni inn á bað rak ég fingurinn í átt að þessum slökkvurum í þeim tilgangi að tendra ljós.  Ég hitti á óvirku tvíburana, sem þrátt fyrir skyldleikann, eru nokkuð ólíkir bróðurnum sem ræður yfir ljósadýrðinni á baðinu.  Það skilaði litlum árangri að fitla við þá og þar sem ég stóð og hamaðist á tökkunum gerði heilinn mjög heiðarlega tilraun til að koma þeim skilaboðum áleiðis að þetta væri vonlaus barátta.  Ég ákvað hins vegar, upp á mitt einsdæmi, að peran á baðinu væri sprungin.  Ég lagði leið mína inn í eldhús til að sækja nýja peru, man lítið eftir því ferðalagi og það næsta sem ég vissi var að ég stóð í almyrkvuðu baðherberginu með ananasdós í hönd.  Ananasinn er geymdur í næsta nágrenni við ljósaperurnar og þótt ég vissi það mætavel að það skilaði nákvæmlega engum árangri að setja ananasskífur í perustæðið var ég að hugsa um að láta á það reyna.  Maður veit aldrei.  Ég fór líka að velta því fyrir mér hver í fjandanum hefði sannfært mig um að lausnin á ljósleysinu fælist í...ananas.

Ég hugsaði aðeins um þetta í dag...og er nákvæmlega engu nær.

Annars er allt gott bara...þannig. 

Getraun þáttarins...hvaðan er þessi mynd...og af hverju er hún?

Er ég...

...sá eini sem fannst eitthvað skrítið við það að í sjónvarpsfréttum á sunnudagskvöld skyldi umfjöllun um svokallaðar álverskosningar í Hafnarfirði vera í höndum aðila sem tengist frambjóðanda sem er vægast sagt mótfallinn álversframkvæmdum blóðböndum?  Sjálfsagt hefur ekkert verið athugavert við vinnubrögðin, en þetta er samt ófaglegt og með góðum vilja væri hægt að hrúga gagnrýninni á þessa tilhögun.
Ég kaus ekki.  Þetta voru þögul mótmæli mín við þeirri foráttuheimsku sem grasseraði í kringum þetta hringleikahús fáránleikans.  Í öllu þessu kraðaki, einkum og sér í lagi síðustu dagana fyrir kosningarnar, fór lítið fyrir faglegri umfjöllun og staðreyndum.  Þetta snérist um frasa og hálfkveðnar vísur.  Ég tók t.d. eftir því að Sól í Straumi auglýsti að 30% allrar álframleiðslu í heiminum færi í einnota umbúðir.  Það er vissulega rétt, en málið er að eftir þessa einu notkun eru umbúðirnar endurunnar; kókdós í dag, flugvélavængur á morgun.  Það gleymdist að taka það fram að 80% alls þess áls sem framleitt hefur verið í heiminum er enn í notkun.  Það gleymdist líka að taka það fram að endurvinnsla áls er afskaplega spör á orku, eyðir um 5% þeirrar orku sem fer í endurvinnslu annarra efna.  Svo snérist þetta ekki um það að Hafnfirðingar samþykktu stækkun álvers.  Ákvörðun um stækkun var á annarra herðum, Hafnfirðingar hefðu getað samþykkt að láta land undir framkvæmdir.  Þeir ákváðu að sleppa því.  Einhvern veginn hef ég það á tilfinningunni að álverið í Straumsvík eigi samt eftir að stækka.

Hefur enginn spáð í það hvað forsetinn er alltaf að gera í útlöndum?  Hann er orðinn víðförlari en Valli sjálfur, en á hvaða forsendum er hann á stöðugu flugi og hver borgar?  Þegar eiginkonan lærbrotnaði í skíðabrekkum ríka og fræga fólksins í Aspen ku forsetinn hafa verið á fundum í Washington.  Kannski fylgist ég ekki nógu vel með, en ég hef ekki séð svo mikið sem eitt greinarkorn um embættisverk forsetans í höfuðborg Bandaríkjanna.

Í þessum bolla felast menningarverðmæti...

Þetta er tæknimannakaffi RÚV.  Það á skilið allt það lof sem það fær.  Á laugardagskvöldum drekk ég u.þ.b. 42 lítra af þessum dásamlega drykk og er hress sem aldrei fyrr.  Sofna að vísu ekki fyrr en vel er liðið á þriðjudaginn, en það er allt í lagi.  Þrátt fyrir ýmiss konar rannsóknir og tilraunir hefur enginn komist að því hvað það er nákvæmlega í framleiðsluferlinu sem gerir það að verkum að þetta kaffi er svona ofboðslega gott.  Þetta er svona eins og með pylsurnar í Sjellinu á Dalvík.  Þetta voru bestu pylsur í heimi - og það var vísindalega sannað - en nýjum eigendum tókst að klúðra því, pylsurnar duttu niður í meðalmennsku.  Ég held í þá von...og miðað við öll önnur teikn sem eru á lofti og sveima yfir Efstaleitinu...heldur tæknimannakaffið velli um ókomna tíð.

Það fer ósegjanlega í taugarnar á mér þegar leiklýsendur í boltanum segja að atvik sem verður í leik sé umdeilt.  Það getur ekki verið orðið umdeilt á nokkrum sekúndum; vissulega umdeilanlegt, en það verður ekki umdeilt fyrr en á síðari stigum. 
Það fer líka í taugarnar á mér að heyra talað um meiðsl.  Hvert fór i-ið?

Er gaman að halda með Liverpool?