100 klukkustundir!

Þetta er frábær bíómynda- og/eða bókartitill.  Þetta er hins vegar ekki jafn skemmtilegt í "réttu" samhengi.  Alþingismönnum þessarar þjóðar hefur tekist að þusa um RÚV-frumvarpið í rúmar 100 klukkustundir.  Þeir er komnir á sjötta sólarhring, samfleytt.  Eitt mesta áhyggjuefnið í þessu samhengi er það að þetta virðist vera fruss um flest annað en það sem skiptir máli; rekstrarumhverfi og hreinlega tilverurétt stofnunarinnar sem slíkrar. 
RÚV er tímaskekkja.  Risaeðla.  Barátta þessar frómu stofnunar og barningur á auglýsingamarkaði, þar sem hún á köflum olnbogar sig áfram í krafti stærðar sinnar, er út úr kú.  Hún nýtir ekki kosti sína til fullnustu, fer reyndar ekki nærri því einu sinni, og yfirbygginguna þarf að taka algjörlega í gegn.  Hvort alþingismenn endurtaki sig í ræðustóli, samflokksmenn virðist ekki stefna í sömu átt og sandkassaleikur um afgreiðslu úr þinginu skipta eiginlega engu máli.
Mér þykir vænt um RÚV, enda steig ég þar mín fyrstu fjölmiðlaskref.  Mér þykir sérlega vænt um Rás 2 og það svíður svolítið að heyra stöðina detta niður á ansi lágt plan auglýsinga- og markaðsmennsku, m.a. með því að gefa bíómiða í beinni útsendingu.  Svoleiðis lagað er mömmu RÚV hreinlega ekki samboðið.  Í RÚV-miðlunum felast ógurlegir möguleikar og það hreinlega verður að fara að koma þessu á það plan að vönduð vinnubrögð og hugmyndaauðgi fái að njóta sín.

Það hlaut að koma að því að menn kveiktu á þessari hugsanaskekkju að best væri að há baráttuna við Bakkus innan trúfélags.  Þórarinn Tyrfings tjáði sig loksins um þetta í fréttunum í kvöld.  Habban benti á þetta fyrir nokkrum dögum og pistill hennar er ágæt lesning.   

Ég veit ekki alveg af hverju, en nýtt framboð til formanns KSÍ er hressandi.  Það er upplífgandi að 26 ára kona skuli gefa kost á sér, tilbúin til að brjóta upp þessa stöðluðu ímynd hins jakkafataklædda karlmanns sem veitir þessu stærsta sérsambandi ÍSÍ forystu.  Hér er hvorki verið að finna að því að karlmenn klæðist jakkafötum né gagnrýna forystu KSÍ, en fátt í þessum heimi er fullkomið og hafið yfir skoðun og gagnrýni.  Hvort sem Halla nær kjöri eður ei verður þetta framboð líklega til þess að hrista svolítið upp í hlutunum, jafnvel breyta skoðunum og nálgunum, og það er afar jákvætt.   

Ég hafði það loksins af að kaupa mér nýjan prentara.  Sá gamli hafði reyndar dugað ágætlega allar götur síðan tölvuvæðing varð nokkuð almenn, en takmarkanir hans voru hins vegar talsverðar.  Hann hafði líka þann leiða ávana að bryðja blekhylkin af slíkum fitónskrafti að prentverk voru aldrei unnin í fjölmenni.  Nýja græjan býr yfir þeim kostum, auk dásamlegra prenthæfileika, að geta búið til eftirmyndir, bæði til útprentunar og geymslu í tölvutæku formi.  Ég borgaði hálfvirði fyrir hana.  Aðallega vegna þess að Siggi Prince afgreiddi mig í Elko.  Siggi er prýðispiltur sem ég kynntist fyrir margt löngu í hópferð á Prince-tónleika á Gentofte Stadion í úthverfi Kaupmannahafnar.  Stjarnan sáluga, fm 102.2, stór fyrir þessari hópferð sem taldi þrjá káta Prince-aðdáendur.  Ég á einhvers staðar myndir af okkur Sigga úr þessari ferð (þar sem hópurinn taldi aðeins þrjá eru bara til myndir af tveimur og tveimur í einu!) og verð að heiðra hann fljótlega með því að búa til eftirmyndir til birtingar á veraldarvefnum.  Siggi er svo skemmtilegur að ég keypti af honum myndavél líka.  Það stóð alls ekki til.  Mig hafði langað ansi lengi í Canon Ixus.

Gulli fóstbróðir minn...

...er búinn að vera í fréttunum upp á síðkastið á kolröngum forsendum.  Þannig lagað séð.  Hann var svo niðursokkinn í lestur tímaritsgreinar rétt fyrir jólin að hann áttaði sig ekki á því að hann var orðinn alelda.  Að aftanverðu.  Þetta kallar maður einbeitingu.  Þetta er auðvitað grafalvarlegt mál og skaðinn talsverður, en sem betur fer er Gulli þannig gerður að hann sér jákvæðu og/eða spaugilegu hliðarnar á flestum málum.  Ég heyrði aðeins í honum á meðan hann lá á spítalanum og þakkaði honum fyrir að koma loksins fram í sjónvarpinu ber að ofan.  Hann sagðist ekki vera í nokkrum vafa um að hann væri heitasti þingmaðurinn í dag.

Þetta samtal, og þar með flutningur og neysla frétta af vinum og félögum frá fyrri tíð, ásamt öðru samtali sem ég átti um svipað leyti varð til þess að ég fór aðeins að velta fyrir mér þeim dásamlega hópi manna og kvenna sem sveif um ganga MA í eighties-sveiflunni miðri.  Ég heimsótti nefnilega Reebok-umboðið á dögunum, spjallaði dágóða stund við staðarhaldarann og þá kom í ljós að bróðir hans var samferðamaður minn í gegnum hina merku menntastofnun á Brekkunni.  Í þessum fríða hópi eru m.a. læknar og sérfræðingar, forstjórar og framkvæmdamenn, lykilmenn í útrás banka og annarra lánastofnana...og svo þingmenn og sveitastjórnendur.  Gulli og Kópavogserfinginn Ármann Kr. brölluðu t.a.m. eitt og annað saman og eiga það t.d. á afrekaskránni sinni að hafa flutt fyrirlestur um Kontraskæruliða í formi hryðjuverkaárásar á kennslustofuna...og þar með bekkjarfélaga sína.  Mig minnir að Gunni Frím hafi ekki verið neitt sérlega hrifinn af uppátækinu og hafi gefið frekar lága einkunn.  Annars átti Gunni horn í síðu Gulla eftir að sá síðarnefndi gerði heiðarlega tilraun til að ráða þáverandi konrektor af dögum.  Gunni fór með F-bekkinn, sem skartaði s.s. Gulla, Ármanni og fleiri góðum, í hina sögufrægu skoðunarferð um háaloft gömlu MA-byggingarinnar og stjórnarformaður Orkuveitunnar fékk þá bráðsnjöllu hugmynd að fela sig inni í skáp.  Gott ef Ármann átti ekki að gefa honum merki um það hvenær hentugast væri að ryðjast rymjandi út úr skápnum.  Tilgangurinn var auðvitað sá að skjóta bekkjarfélögunum skelk í bringu.  Gunni sá hins vegar Ármann fikta eitthvað við skáphurðina og sá ástæðu til að athuga hvað væri í gangi.  Um leið og hann opnaði skápinn stökk Gulli æpandi á móti honum með hendur á lofti.  Hermt er að Gunni hafi sigið hljóðlaus til jarðar...einhver stóð reyndar fyrir aftan hann og sá til þess að lendingin var mjúk...og það sem eftir lifði dags sagði hann frekar fátt.  Þegar Gulli var spurður hvort hann hefði ekki áttað sig á því hver væri að opna skápinn svaraði hann því til að hann hefði alveg vitað það, hann hefði bara ekki séð neina ástæðu til að standa þarna pervisinn og aumingjalegur!

Annar MA-ingur lætur ljós sitt skína nokkuð skært í fréttum Stöðvar 2 og er hreinlega að verða einn skemmtilegasti sjónvarpsmaður landsins.  Á námsárunum gekk Björn Þorláksson undir nafninu Björn Þ. Vogar, eða bara Bjössi Vogar, enda frá Vogum.  Hann var ekki alveg sá sem maður veðjaði á að yrði fréttamaður í sjónvarpi, en hvað veit maður svo sem?  Bjössi er snjall piltur, eldklár og glimrandi flinkur pianóleikari og lagahöfundur.  Ég man ennþá laglínurnar í lögunum hans tveimur sem Sissa söng á Viðarstauk fyrir svö löngu að ég man fátt annað frá þessu tímabili.  Ég er nokkuð viss um að þetta hafi verið árið eftir að hljómsveitin Gengið ilsig, sem Sissa söng líka með sællar minningar, varð í öðru sæti þessarar ágætu hljómsveitarkeppni, mesti skandallinn í sögu keppninnar.  Um Gengið ilsig verður hugsanlega fluttur lærður pistill síðar.

Hvað er með þennan mann?

Þetta myndi vera Derren Brown.  Honum virðist hreinlega mögulegt að bæði lesa og stjórna hugsunum annarra.  Þessir hæfileikar hans eru á stundum allt að því óhugnanlegir.  Það væri líklega vel þess virði að reyna að læra þetta fyrir næsta launaviðtal.  Eða læra þetta og reyna svo að þvælast eitthvað aðeins fyrir Björgólfi eða Smárasyni.
Það sem hann afrekaði í síðasta þætti sem sýndur var í sjónvarpinu hér heima er náttúrulega bara rugl.  Það er ekkert hægt að útskýra afrekið, þetta er eitthvað sem fólk verður að sjá.  Þetta er einfaldari brella, en ekkert mikið síðri...

http://www.youtube.com/watch?v=befugtgikMg

Sveitungar mínir stóðu sig ekkert sérlega vel í Gettu betur. 

http://dagskra.ruv.is/streaming/ras2/?file=4339089/1 

Ég hélt að þetta væri ekki hægt.  Þetta hljóta að vera aðkomumenn.  Annars eru þessar fyrstu umferðir keppninnar skemmtilegri en oft áður.  Held að það megi skrifa það að stórum hluta á dómarann og spurningahöfundinn, Davíð Þór Jónsson.  Hann hefur staðið framarlega í röðinni þegar yfirvaldið úthlutaði gáfum og hæfileikum.

Ég finn fátt sem sem gleður mig í útvarpinu þessa dagana.  Kemur sér vel að eiga Ipod.  og Itrip.  6404 lög í safninu.  Er ekki bara málið að slá í eina eða tvær útvarpsstöðvar?

Markaðssetning 103

Það er ekki hægt annað en að dást að og virða David Robert Joseph Beckham.  Vissulega er hann búinn ákveðnum kostum sem knattspyrnumaður, en það má deila um það hvort hann er besti knattspyrnumaður heims.  Enda hefur hann aldrei hlotið þá nafnbót formlega.  Virðingin snýst ekki bara um knattspyrnuna.  Honum hefur tekist að fullnýta hæfileika sína, ekki síður sem markaðsvara en knattspyrnumaður, sigrast á mótlæti og hreinlega setja ný viðmið að mörgu leyti.  Hann hefur starfað að góðgerðarmálum, m.a. á vegum Sameinuðu þjóðanna, og árin 2005 og 2006 var nafn hans oftar slegið inn í leitarstreng Google en nafn nokkurs annars íþróttamanns eða konu.  Hjónabandið og daglegt vafstur hefur vakið jafn mikla, ef ekki meiri, athygli og afrekin á knattspyrnuvellinum. 
Hvað eftir annað hafa spekingarnir talið kappann á hraðri niðurleið, en hann hefur ávallt brugðist við með því að bæta rós í hnappagatið, hvort sem það er mark beint úr aukaspyrnu, opnun knattspyrnuskóla eða nýr rakspíri.  Nú síðast átti hann að daga uppi sem leikmaður miðlungsliðs einhvers staðar í Evrópu.  Þá tekur hann sig til og flytur til Hollywood...og tekur fyrir það 18 milljarða.  Maðurinn er snillingur.

Þessi vistaskipti Beckhams eiga eftir að hafa áhrif á bandaríska knattspyrnu, en spurningin er bara hver þessi áhrif verða nákvæmlega.  Kannski verður þetta ekki sú vinsældasveifla sem forráðamenn bandarísku deildarinnar, MLS, eru að gera sér vonir um.  Líklega er þetta þó sniðugasta markaðsáætlunin sem völ er á og tilraunarinnar virði.  Menn hafa reynt eitt og annað til að auka áhuga Bandaríkjamanna á knattspyrnu.  Pele og Keisarinn voru meðal þeirra sem tóku sína síðustu spretti í bandaríska boltanum, tilkoma þeirra átti að hafa ákaflega jákvæð áhrif á þróun knattspyrnumála vestra en gerði lítið annað en að keyra deildina í gröfina.  HM í Bandaríkjunum hafði ekki þau áhrif sem menn höfðu vonast eftir, en hins vegar lifir kvennaknattspyrnan nokkuð góðu lífi, ekki síst eftir að háskólum voru settar þær reglur að þeir verða að eyða jafn miklum peningum í kvennaíþróttir og karlaíþróttir.  Knattspyrna er vinsæl meðal yngri kynslóðarinnar þar vestra, en einhverra hluta vegna snúa bandarísk ungmenni sér að öðru, jafnvel öðrum íþróttagreinum, svona um það leyti sem þau fara í háskóla.  Engu að síður er talsvert lagt í háskólaboltann. 
Bandaríkjamenn hafa stundum lagt fram tillögur að breytingum á leikreglum knattspyrnunnar.  Ég bý nú svo vel að hafa spilað "high-school bolta" í svo sem eins og eitt tímabil og jafnvel á þessum tímapunkti og á þessu stigi var reglunum breytt lítillega.  Leiktíminn var 4x20 mín., frjálsar innáskiptingar (eins og í öðrum bandarískum greinum) og tveir dómarar, enginn aðstoðardómari.  Allt var þetta gert til að fella knattspyrnuna að íþróttavenjum Bandaríkjamanna.   Reglunum verður hins vegar ekki breytt og þá er nærtækast að reyna að auka áhugann með stórstjörnu af dýrari gerðinni.
Beckham valdi LA Galaxy væntanlega fyrst og síðast vegna nálægðarinnar við hinar stjörnurnar og þeirrar staðreyndar að hann rekur knattspyrnuskóla í LA.  LA Galaxy er ekkert sérstakt knattspyrnulið, ekki einu sinni á bandarískan mælikvarða.  Galaxy komst ekki í úrslitakeppnina á síðustu leiktíð og með liðinu leikur aðeins einn nafntogaður leikmaður, Landon Donovan.  Einhverjir muna kannski eftir þjálfara liðsins úr enska boltanum, hinum kanadíska Frank Yallop, sem lék með Ipswich Town fyrir margt löngu.  Framkvæmdastjóri LA Galaxy er svo hinn magnaði Alexie Lalas, ein skærasta stjarna bandaríska landsliðsins fyrr og síðar og ágætur gítarleikari og söngvari. 

Svona leit Lalas út....

...en aukinni ábyrgð fylgir m.a. rakstur!

Fátt er meira rætt á bandarískum íþróttasíðum þessa dagana en þessi nýjasta viðbót í Beckerly Hills, sem þýðir að fyrsta skrefið í þessari markaðsáætlun er ágætlega heppnað.  Þótt Bandaríkjamenn séu markaðshyggjumenn og almennt sáttir við að menn uppskeri laun erfiðisins gætu tíðar peningaflutningaferðir að Beckham-heimilinu haft neikvæðar afleiðingar í för með sér.  Davíð litli fær 500 sinnum hærri laun en liðsfélagarnir!  Í MLS-deildinni er launaþak upp á u.þ.b. 1 milljón dollara á ári á lið, 50 þúsund dollara á mann eða því sem næst, en hvert lið má hafa einn leikmann sem ekki dvelur undir þessu þaki.  Í tilfelli LA Galaxy er það David Beckham, sem fær 18 milljarða króna fyrir fimm ára samning.  Hafnaboltamaðurinn Alex Rodriguez fær nánast sömu upphæð fyrir að dandalast með Texas Rangers, en hann er helmingi lengur að landa sínum milljörðum en Beckham.  Það sem flækist fyrir spekingunum er kannski ekki launaupphæðin sjálf, þeir telja flestir peningunum vel varið, heldur sú staðreynd að launamunurinn er svo gígantiskur að það gæti haft áhrif á móralinn í liðinu, deildinni og jafnvel gert það að verkum að andstæðingarnir leggi áherslu á það að stöðva milljarðamæringinn með öllum tiltækum ráðum.

Hvað sem hverjum kann að finnast um David Beckham, á köflum siðlausa markaðssetningu (sbr. sölu á ljósmyndarétti brúðkaupsins og barnanna), eiginkonuna (!) og sitthvað fleira verður ekki horft framhjá því að hann kann sitt fag.  Hann kann a.m.k. að ráða til vinnu fólk sem kann til verka. 

Vonandi finnur Victoria fallegt og vel hannað hús.

Bróðir minn...

...ástkær og yndisfríður, er dyggur stuðningsmaður Wycombe Wanderers.  Ekki spyrja mig hvers vegna.  Ég veit reyndar hvers vegna, en ég nenni eiginlega ekki að úrskýra það.  Hann er svo eldheitur að stuðningsmannafélagið sá ástæðu til að birta mynd af honum á heimasíðunni sinni fyrir nokkru.  Heimsóknum á síðuna fjölgaði svo eftir var tekið.  Hann á útistandandi heimboð - VIP-treatment - á Adams Park, heimavöll félagsins, en þar fór leikur kvöldsins einmitt fram.  Þegar hann þekkist þetta boð, ekki ef heldur þegar, er hann að heimsækja völlinn og félagið sitt í annað sinn.  Þetta er víst voða svipað og að fara á KA-leik.  Um að gera að hlaða á hann hamingjuóskum.  Netheimilið hans er hér.  Það er aldrei að vita nema að taumlausar hamingjuóskir verði kveikjan að stofnun stuðningsmannafélags Wycombe á Íslandi.

Ég er hins vegar farinn að halla mér meira og meira að hinu stórmerka knattspyrnuliði Swansea City.  Þeir unnu frækna sigra í ensku 1.deildinni, sem síðar varð úrvalsdeildin, tímabilið 1981-82 og luku keppni í sjötta sæti.  Liðið var þá undir stjórn hins umdeilanlega John Toshack, goðsagnar á Anfield.  Swansea féll með bravör árið eftir og allt leystist upp í vitleysu.  Undanfarin ár hefur hins vegar verið unnið mikið og gott uppbyggingarstarf og stjórinn núverandi, Watford-maðurinn fyrrverandi Kenny Jackett, virðist vita hvað hann er að gera.  Nýr völlur, sterkir nýir leikmenn og allt á uppleið.  Sjötta sætið í 1.deildinni (gömlu þriðju deildinni) og líklegra heldur en hitt að keppt verði í næstefstu deild á næstu leiktíð.

PS.  Wycombe leikur í ensku annarri deildinni...ekki þeirri þriðju.  Þetta er í rauninni gamla fjórða deildin, þannig að kannski er rétt að mætast bara á miðri leið og kalla þetta þriðju deild.

Wycombe náði jafntefli gegn Chelsea

Eru það ellimerki...

...að finnast það undarlegt að yngri kynslóðin skuli ekki þekkja Ríó tríó og Dr.Hook?  Simmi spilaði Allir eru að gera´ða úr smiðju Ríósins í Gettu betur í kvöld og spurði hvaða hljómsveit flytti lagið og hvaða erlenda hljómsveit hefði flutt það upphaflega.  Svarið sem barst var...Súkkat!  Ég hélt að Ríó tríó væri einn þaulsetnasti heimilisvinur Íslandssögunnar og að plötur þess hefðu snúist fleiri snúninga á plötuspilurum landsmanna en nokkrar aðrar.  Maður góndi gaddfreðinn á plötuumslögin á meðan smellirnir ulluðust út úr hátölurunum og fékk aldrei nóg af stílhreinum leðurjökkum og kragastórum skyrtum.  Húmor og ágæt tónlist á löngum köflum...fín blanda.

Allir eru að gera´ða er íslensk útgáfa Dr.Hook-lagsins Everybody´s Makin´It Big But Me, eins og líklega margir vita.  Þessi útvarpsupprijun, þ.e. spilunin á Rás 2, kveikti á minningu um Dr. Hook-umfjöllun í danskri tónlistarbók sem var með því dýrmætasta sem ég tók með mér við heimflutning frá gamla höfuðstaðnum fyrir margt löngu.  Þetta var bók þar sem helstu tónlistarafrek ársins 1974 voru rifjuð upp í máli og litskrúðugum og glæsilegum myndum.  Þarna var að finna umfjöllun um Marc Bolan, Elton John (sem á þessum tíma var hæfilega skemmtilegur!), Bay City Rollers, Sweet, David Bowie og magnaða stuttgrein og myndir af stórsveitinni Kiss, svo fátt eitt sé nefnt.  Þær myndir klippti ég nú reyndar út úr bókinni í einhverju vitleysiskasti og hengdi upp á vegg, en það er önnur saga.  Í þessari bók var sagt frá tónleikum Dr. Hook á Hróarskeldu, að mig minnir, en það sem þótti eftirminnilegast við tónleikana var að hljómsveitarmeðlimir komu fram með typpalingana eina að vopni!  Og hljóðfærin að sjálfsögðu.  Ég hef nettan grun um að þessi mynd hafi verið tekin við þetta tækifæri...

 

Ef mér skjöplast ekki er þetta Ray Sawyer, Húkkurinn sjálfur.  Það skal þó tekið fram að viðurnefnið fékk hann ekki fyrir líkamspartinn sem hann felur fagmannlega á myndinni, heldur vegna þess að hann lenti í umferðarslysi árið 1967 og bar eftir það lepp fyrir hægra auga...og Dr. Hook var tilvísun í ævintýrið um Pétur Pan.

Typpatónleikarnir urðu til þess að maður tók sérstaklega eftir Dr. Hook í þessari ágætu bók, en það var reyndar önnur sveit sem fór langleiðina með að toppa nektaráhugann.  Bandaríska kvennarokksveitin The Runaways fékk sæmilegt pláss í bókinni, fáa hefur nú líklega grunað að valkyrjurnar Joan Jett og Lita Ford ættu eftir að ná langt sem einherjar, en þess var sérstaklega getið að hljómsveitarmeðlimir hefðu á löngum stundum haft afskaplega gaman að því að koma fram á Evuklæðunum.  Ég held að það hljóti að vera sjálfgefið að þeir tónleikar hafa verið allrar athygli verðir...og það jafnvel þótt hljóðfærin hefðu verið skilin eftir heima.
Þetta er myndin sem birtist af The Runaways í þessari fínu bók...

Mikið ofboðslega eru bílaauglýsingarnar í sjónvarpinu orðnar leiðinlegar og vitlausar!  Hverjum myndi detta það í hug að spila íshokkí á jepplingnum sínum?

Spilaði körfubolta í Sporthúsinu í dag eftir u.þ.b. árs fjarveru vegna meiðsla og litríkra og fjölbreytilegra afsakana.  Fólki þótti orðið furðulegt hvað ég var duglegur að baða hundinn og sækja keramikk-námskeið þegar minnst var á ræktina.  Það kom hins vegar í ljós í dag að snerpan, hittnin og leikskilningurinn eru enn til staðar.  Hlutirnir gerast bara aðeins hægar.

Mér skilst að stuðningsmenn Arsenal séu barmafullir af hamingju og jákvæðni í dag.  Það verður reyndar að hrósa liðinu fyrir að skora sex mörk á Anfield.  Það er assgoti vel gert.  Dudek var klárlega besti maðurinn þeirra.  Ég ákvað að forðast vangaveltur um leikinn þegar ég talaði við Hödda í dag.  Aðgát skal höfð í nærveru Liverpool-sálar.

Og já...fyrsta útvarpsstöðin sem sendi út á 95.7.  Hljóðbylgjan sáluga.  Sendi fyrstu sendingarnar sunnan heiða úr hljóðveri Útrásar í FÁ.  Desember 1988.  Þá voru í loftinu tvær Hljóðbylgjur, önnur fyrir norðan og hin fyrir sunnan.  Sérvalinn þriggja manna úrvalshópur var sendur suður til að "vinna markaðinn" og tryggja áður óþekkta hlustun.  Það tókst næstum því.  Eða ekki.

Íslenskt sjónvarpsefni?

Ég er að hugsa um að fara að sanka að mér íslensku sjónvarpsefni, íslenskum þáttum af öllum stærðum og gerðum, því það læðist að mér sá grunur að ég þurfi á sönnunargögnum að halda þegar ég fer að segja barnabörnunum að einu sinni hafi verið búið til sjónvarpsefni á Íslandi.
Af hverju keppast sjónvarpsstöðvarnar hér á landi, þ.e. þær sem bjóða upp á almennt afþreyingarefni, við það að næla í sem flesta erlenda þætti?  Gæðin eru nú ekki alltaf að gera út af við mann, eins og t.d. raunveruleikaþátturinn um fasteignasalana ber fagurt vitni.  Líklega eru margir þessara þátta teknir með í pakkadílum þegar nælt er í eftirsóknarverðara efni.  Þetta verður til þess að vitleysan hreinlega lekur af skjánum hjá manni á löngum stundum og stöðvaskiptatakkinn á fjarstýringunni er farinn að standa á sér.  Reyndar má hafa lymskulega gaman að sumum endursýningunum, fortíðarflakk getur á stundum verið hressandi, og einn og einn þáttur er áhorfsvænn.  Heroes á Skjá 1 til dæmis.  Þarf ekki einhver að fara að kveða upp úrskurð í typpamælingakeppni dagskrárstjóranna?  Hvað varð um íslenska dagskrárgerð?  Fyrir fáeinum misserum var vart þverfótað fyrir íslenskum þáttum, einkum á S1, og vissulega voru þeir misjafnir eins og þeir voru margir.  Þeir voru hins vegar íslenskir og með tíð og tíma helltust þeir slökustu úr lestinni og vinnsla annarra tók framförum.  Svo lognaðist þetta einhverra hluta vegna útaf.  Að mestu leyti.  Það þarf ekki alltaf allt að kosta rosalega mikla peninga til þess að það geti talist áhorfsvænt.  Stundum verður tilkostnaður og prjál líka til þess að þættir verða hreinlega leiðinlegir.  Venni Páer er frábært dæmi um það sem hægt er að gera.  Sigtið líka.  Að ógleymdum Strákunum...og grínseríunni á Stöð 2.  Það vantar fleiri svona þætti.  Við eigum nóg af hæfileikaríku fólki, bæði dagskrárgerðarmönnum og ekki síður tökumönnum, hljóðmönnum, klippurum o.s.fr.  Þetta fólk þarf að fá verkefni við hæfi.

Það kviknaði á lítilli peru um helgina.  Hlustaði aðeins á Tvíhöfða á Rás 2 og þar tóku þeir nöldurhornið sitt eða símatímann eða hvað þetta nú heitir.  Jón Gnarr leikur hlustandann, sem hringir í Sigurjón og tuðar og nöldrar samhengislaust út í eitt, drabbandi út og suður.  Þetta fannst manni, og finnst enn, alveg óborganlega fyndið.  Þar sem ég sat í bílnum og hlustaði á nýtt nöldurhorn kviknaði hins vegar á peru.  Þetta hljómaði nákvæmlega eins og Útvarp Saga!  Reyndar svo mjög að Habban hélt því statt og stöðugt fram að Jón Gnarr væri margreyndur innhringjandi á téðri útvarpsstöð.  Ég fattaði þar og þá af hverju stundum er svona óendanlega gaman að hlusta á Útvarp Sögu.  Sem svo aftur minnir á eitt besta nöldurhorn Tvíhöfða, þegar Jón hringdi til að kvarta undan skónum sem hann keypti á útsölu...sagðist nota númer 42 en stærsta númerið sem var til á útsölunni var 38.  Skórnir voru hins vegar svo ódýrir að hann skellti sér á par.  Nú var hann að drepast í fótunum!  Það sorglega er kannski að þetta hefði getað verið alvöru símtal á Sögu!

Ég er búinn að finna úrið sem mig langar í!

Hraðamælirinn gerir útslagið!  Og já...ég á einmitt afmæli í byrjun febrúar!

PS.  Það er allt að verða vitlaust í gestabókinni á xfm.is.  Veit ekki alveg hvort ég á að fagna eða gráta.

Ég skemmti mér...

...sem aldrei fyrr yfir endurteknu efni á Útvarpi Sögu í dag.  Tvær valkyrjur gerðu heiðarlega tilraun til að gera út um að því er virtist langan og djúpstæðan ágreining, en ég kom of seint til leiks til að átta mig á því hverjar þetta voru eða hvert deiluefnið nákvæmlega var.  Náði því þó að þetta snérist að einhverju leyti um ónefnd samtök og hvað önnur þeirra kaus í síðustu alþingiskosningum.  Algjörlega óborganlegt útvarpsefni.  Skotin gengu á víxl, stór orð voru látin falla, önnur sagði hinni aftur og aftur að þegja og allt í einu blönduðust inn í þetta hæfileikar annarrar hvorrar til að ná sambandi við hina framliðnu.  Algjörlega frábært útvarp.  Þetta var eiginlega betra en Tvíhöfði og Radíus til samans.

Ég tók því fagnandi þegar ég sá að FM957 hefur blásið í herlúðra og ætlar að efna til tónlistarverðlaunahátíðar.  Ekki það að ég sé sérstakur aðdáandi téðar útvarpsstöðvar, hún er reyndar frábærlega markaðssett og nær til hópsins sem hún á að höfða til og skilar sínu hlutverki ágætlega.  Fögnuðurinn lýtur frekar að því að einhver tekur sig til og reynir að leiðrétta þennan undarlega gjörnin sem Íslensku tónlistarverðlaunin eru.  Orðið "leiðrétta" er hér notað á ansi frjálslegan hátt, ég veit það.  Mig rak hins vegar í rogastans þegar ég sá tilnefningarnar.  Fjórar af þeim fimm plötum sem tilnefndar eru sem plata ársins komu út árið 2005; My Delusions, Undir þínum áhrifum, Emotional og Death Before Disco.  Í flokknum lag ársins eru lög af tveimur þessara platna og meðal þeirra sem tilnefndir eru sem nýliðar ársins eru Ampop og Trabant!  Ampop var t.a.m. að gefa út fjórðu plötuna sína fyrir skemmstu!  Ég ekki alveg skilja.
Veit annars einhver hvaða útvarpsstöð útvarpaði fyrst allra á fm-tíðninni 95.7?

Frétti af því í dag að væringar á útvarpsmarkaði hefðu verið til umfjöllunar í fjölmiðlafræðitíma í ónefndum framhaldsskóla.  Kennarinn hafði víst orð á því að eftirsjá væri í XFM.  Þetta hlýtur að vera frábær kennari.

Ég hef sagt það áður og segi það enn...Hörður Magnússon er snillingur.  Knattspyrnuástríða hans og óbilandi trú á Liverpool Football Club opna nýjar víddir.  Í hálfleik á bikarleik Man.United og Aston Villa í gær fór hann yfir helstu úrslit bikarhelgarinnar, Swansea vann Sheff.Utd., West Ham lagði Brighton og hvað þetta var nú allt saman.  Sigurliðið alltaf talið á undan.  Svo kom að stórleiknum, Liverpool - Arsenal..."og Liverpool tapaði fyrir Arsenal 1-3." 

Vísbending um tónlistarmanninn sem átti afmæli í gær.  Hann heitir Mike.  Bróðir hans heitir Paul.  Móðir þeirra hét Mary.

Ég er ennþá...

...að berjast við gremju yfir atburðum síðustu daga.  Efast um að David Blaine hefði tekist að láta útvarpsstöðvar hverfa jafn hratt og örugglega.  Ég neita að trúa því að útvarpsstöð, eða jafnvel stöðvar, eigi sér ekki lífsvon nema að eiga heimili í Efstaleiti eða Skaftahlíð...með tilheyrandi eignarhaldi.

Til að létta lund...langur og stuttur Ricky Gervais...

http://www.youtube.com/watch?v=M3ABbTWrskM

http://www.youtube.com/watch?v=E_EXqdJ4L7I

Ég verð reyndar að viðurkenna það að nýja veðurfréttafólkið í íslenska sjónvarpinu gleður mig líka óstjórnlega. 

Sá ekki nema lítinn hluta Silfursins, en á þeim stutta tíma sem ég horfði var Björn Ingi sá eini sem ekki talaði með afturendanum.  Ég er ekkert endilega sammála honum, en sá kann að nýta sér alla þá kosti sem fjölmiðlarnir, og þá einkum ljósvakamiðlarnir, hafa upp á að bjóða.  Það var eiginlega kjánalegt að sjá Samfylkingarmanninn svara ábendingu um dapurt gengi í skoðanakönnunum á þann hátt að Framsóknarmenn ættu nú ekkert að vera að tjá sig um þessi mál, þeir væru ekkert í betri málum sjálfir.

Þessi ágæti maður á 62 ára afmæli í dag.

Hann hefur reynt fyrir sér í tónlist, en hefur ekki náð viðlíka árangri og eldri bróðir hans.  Reyndar hefur bróðirinn stundum rétt honum hjálparhönd, en það hefur ekki dugað til taumlausra vinsælda.  Eldri bróðirinn hefur meiri tónlistarhæfileika í endajöxlunum heldur en þessi maður í öllum skrokknum.  Hver er þetta...og hver er bróðirinn?