Ég á von...

...á því að geta farið að sýna svipbrigði á allra næstu dögum.  Gleði og hamingja verða væntanlega þær tilfinningar sem vinsælastar verða til opinberunar; harmur og vandlæting sístar til sýningar.

Ég gerði mér engan veginn grein fyrir því hversu óheyrilega þreytandi það er að hafa ekki stjórn á helmingi andlitsins.  Hefði líklega átt að gera það, miðað við fyrri reynslu, en þar sem árin eru farin að færast yfir tekur óminnishegri líklega við óheyrilega leiðinlegum minningum.
Lyfjarússið jók enn á þreytuna.  Ég hef reyndar ekki tekið eftir miklum skapsveiflum, svona þannig lagað, en síðustu daga hefur margt smálegt farið í taugarnar á mér.  Klæðaburður og sjálfsblekking sjónvarpsfólks og myndbandasýning í hálfleik á íþróttaútsendingu í sjónvarpinu, svona til að nefna eitthvað.  Metnaðarleysi.  Óeðlilega heimskulegar tillögur landsþings...sem kannski ætti ekki að koma á óvart miðað við ætterni þingsins.

Fróðleikur helgarinnar.  Svona lítur þetta út frá sjónarhóli lýsandans. 

 

Og já...um helgina kynntist ég einbúa!

Athugasemdir

[Gulla (IP-tala skráð) 26.2.2007 kl. 13:32]

Já, þú varst frekar þreytulegur öðru megin sá ég :-)