Ég er sigldur!

Það gefur á bátinn við Grænland
og gustar um sigluna kalt,
en togarasjómanni tamast það er
að tala sem minnst um það allt.
En fugli, sem flýgur í austur,
er fylgt yfir hafið með þrá.
Og vestfirskur jökull, sem heilsar við Horn
í hilling með sólroðna brá.
Segir velkominn heim, segir velkominn heim
þau verma hin þögulu orð.
Sértu velkominn heim, yfir hafð og heim,
þá er hlegið við störfin um borð.

En geigþungt er brimið við Grænland
og gista það kýs ei neinn.
Hvern varðar um draum þess og vonir og þrár,
sem vakir þar hljóður og einn?
En handan við kólguna kalda
býr kona, sem fagnar í nótt
og raular við bláeygan, sofandi son
og systur hans þaggandi hljótt;
Sértu velkominn heim, sértu velkominn heim.
Að vestan er siglt gegnum ís.
Sértu velkominn heim, yfir hafið og heim
og Hornbjarg úr djúpinu rís.
                                              (Kristján frá Djúpalæk)

Ég sönglaði þetta einn og með sjálfum mér allan miðvikudaginn.  Textann var ég reyndar ekki með alveg á kristaltæru, en innihaldið og tilfinningin komust til skila.

       

       

   

Ég eyddi deginum um borð í hinni sögufrægu Aðalbjörgu RE.  Vinnutengt.  Við Hreinn ljósmyndari vorum mættir til Þorlákshafnar klukkan fjögur...árdegis.  Þetta var langur dagur, en afskaplega ánægjulegur.  Þetta var fyrsta reynslan af snurvoðarveiðum, alltaf lærir maður eitthvað nýtt.  Hrikalega skemmtilegt að eyða deginum innan um sjómenn, þeir segja hlutina bara eins og þeir eru.  Annar okkar var sjóveikur meira og minna allan tímann.  Hinn var hress.  Rifjaðir voru upp gamlir taktar. 
Það var eftirminnilegt að horfa á úrslitaleika Meistaradeildarinnar einhvers staðar á Selvognum.  Móttökuskilyrðin voru reyndar ekkert til að hrópa húrra fyrir, en við tókum stímið heim svona um það bil sem flautað var til síðari hálfleiks.  Lokamínútunum og bikarlyftingunni náðum við nokkurn veginn snjólausum.
Gaman að því.

Erlingur er að vakna til lífsins.  KA-menn allra landa sameinist!  Áhugasamir geta sent línu (skráningu) á netfangið [e-mail]. 

Athugasemdir

[Snorri Sturluson, 25.5.2007 kl. 16:09]

Ég líka!  Það getur nú varla verið tilviljun að strákarnir um borð séu allir í KA-treyjum!  Skipstjórinn er sjálfur Sigtryggur Albertsson, sjáðu til!

[Heimir Eyvindarson, 25.5.2007 kl. 17:12]

Sæll Snorri. Af því að þú skrifar um ferðalög og lætur ljóð fylgja með datt mér í hug að slá 2 flugur í einu höggi og leyfa þér að njóta kveðskapar sveitunga þinna í Skriðjöklum sem af einhverjum undarlegum ástæðum rifjaðist upp fyrir mér um daginn. Ljóðlínurnar eru úr ferðakvæðinu Heimsreisan:

Landi loks við náðum svo við Líberíuströnd

langaði þá vinina í bílÞví kálfurinn var afvelta og kýrin uppá röndTil Indlands loks við ferðuðumst á fílEn tígrisdýr beit tærnar af mér Indlandinu á og óánægðir snerum við til SvissÞar leiddist okkur þófið svo viðhéldum beint á tónleika með Kiss

[Sverrir Páll Erlendsson, 26.5.2007 kl. 00:36]

Burtséð frá þessum KA-búningum og því að Þórir Haraldsson komst að því að Kristur hefði verið antisportisti - að minnsta kosti andvígur KA og þar með kannski Þórsari þegar hann sagði: Tak frá mér þennan KA-leik, þá verð ég að segja að þessi texti er held ég nokkurn veginn kórréttur hjá þér. Þó held ég að þú eigir að hafa EKKI en ekki EI í línunni: En gista þar kýs ekki neinn.

[Ingvar Valgeirsson, 26.5.2007 kl. 14:06]

Tak þennan KA-leik frá mér - AAAAAAAAARRRRRRRRGH!

Þessi rótsaltar, jafnvel sér og dobblar nan-grínið mitt... sem er alls ekki mitt því ég stal því einhversstaðar og stílfærði lítillega.